to będzie wyjątkowo smaczna jesień.

kilka miesięcy temu zatrzasnęłam za topornymi drzwiami
jedną z ważniejszych spraw dla człowieka.
zatrzasnęłam szczelnie.
świadomie. celowo. i z założenia jedynie na chwilę.
by móc te drzwi otworzyć później z mocą, zrozumieniem, świadomością.

właśnie to czynię.
miesiąc temu otworzyłam te drzwi.
szczelnie zamknięte przez ostatnie miesiące.
i - oczywistość - od miesiąca Się Dzieje.
bo jakżeby inaczej.
wystarczyło uchylić tę toporność,
ogromna ilość światła przedostała się,
a swoim powerem szarpnęła drzwi otwierając na oścież!

miesiąc cudowny.
tyle zdarzeń, marzeń, słów, myśli, spotkań, poznań i tych niewiadomych,
które dopiero zaczną się wydarzać za dni kilka..

dokonałam w sobie ogromnego przełomu,
cudownego przełomu.
otwartość, nauka, cel.
marzenia.

i w końcu udało się choć na chwilę osiągnąć ten stan relacji,
do którego dążyłam od tylu tylu lat..
odczucie, które potwierdza, że to w ogóle JEST MOŻLIWE.

niesamowitości, które dzieją się w ostatnim czasie,
przekraczają moje najśmielsze oczekiwania.

po prostu się otworzyłam.
bardziej niż kiedykolwiek.

jaśniej. pełniej. czyściej.

poczucie szczerości wobec siebie, jakiego nigdy wcześniej nie doświadczyłam.
poczucie zespolenia, oczywistości zdarzeń i marzeń.
pragnienia, spełnienia, spojrzenia.

wszystko staje się przejrzyście jasne.
i nie udaję już, że jest inaczej.

i ujrzałam w tymże dziwacznym miesiącu efekty swojej kilkuletniej pracy.
wszystkie te autoterapie, przepracowanie - to wszystko działa!
działa tak bardzo, że nie mogę się pozbierać ze zdziwienia!!
cholera, udaje się powoli.
chyba udaje się to, co próbowałam osiągnąć cztery lata temu.
mam nadzieję.

( choć to prawda. będzie cholernie trudno.
ale jestem silna. niech będzie trudno. byle SZCZERZE! )

jedne maleńkie drzwi...
które miały być po prostu jednym z wielu narzędzi.


[[ to będzie wyjątkowo smaczna jesień. ]]