there was nothing to fear and nothing to doubt

piątek, 9 marca 2012

Łagodności... Płynności...

Autor: Yeshe Khandro o 21:54

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Nowszy post Starszy post Strona główna

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)

blogs

art of love
womenimen
bialczynski
nomad123
ekomania
sztuka miłości
robert palusiński
piotr krajewski
życie bez lęku
premakultura
blog jogina
kobieta na wolności
przyczajony mężczyzna ukryty człowiek
Umer / Poniedzielski
ta, która uczy się latać
jakasia
mel4body
rzeki metafizyczne
rozwiązki
Sis
snysny
ew
kobieta w zieleni
EMblog Nicole
tkliwi nihiliści opanowujący pozycję dystansu
Sylwia Chutnik
brunog72
kuchenne pogawędki
Maria Czubaszek
Ikenga

różności

archiwum

► 2013 (19)
- ► maja (15)
- ► kwietnia (4)

▼ 2012 (125)
- ► grudnia (1)
- ► listopada (1)
- ► października (10)
- ► września (9)
- ► sierpnia (21)
- ► lipca (24)
- ► czerwca (16)
- ► maja (10)
- ► kwietnia (6)
- ▼ marca (8)
- ► lutego (9)
- ► stycznia (10)

► 2011 (46)
- ► grudnia (7)
- ► listopada (17)
- ► października (8)
- ► września (3)
- ► sierpnia (5)
- ► lipca (1)
- ► marca (3)
- ► lutego (2)

► 2010 (52)
- ► grudnia (1)
- ► listopada (7)
- ► października (6)
- ► września (8)
- ► sierpnia (2)
- ► lipca (4)
- ► czerwca (7)
- ► marca (3)
- ► lutego (2)
- ► stycznia (12)

► 2009 (79)
- ► grudnia (4)
- ► listopada (10)
- ► października (4)
- ► września (5)
- ► sierpnia (6)
- ► lipca (2)
- ► czerwca (3)
- ► maja (15)
- ► kwietnia (5)
- ► marca (1)
- ► lutego (12)
- ► stycznia (12)

► 2008 (48)
- ► grudnia (22)
- ► listopada (18)
- ► października (8)

o mnie

Yeshe Khandro: Nie czuć trwogi przed deszczem. Nie czuć trwogi przed wiatrem. Mieć silne ciało, któremu nie straszny śnieg ni letni skwar. Nie być chciwym i nigdy nie wpadać w gniew. Na twarzy zawsze nosić cichy uśmiech. Żyć czterema miskami brązowego ryżu, miso i odrobiną warzyw dziennie. W każdej sytuacji, nie myśląc o sobie, troszczyć się o innych. Patrzeć, słuchać, rozumieć i nie zapominać. Mieszkać w chatce krytej strzechą, w cieniu polnej brzozy. Gdy na wschodzie zachoruje dziecko, zaopiekować się nim. Gdy na zachodzie zmęczona matka dźwiga worek ryżu na plecach, wyjść jej z pomocą. Gdy na południu ktoś umiera, uspokoić go, że nie ma się czego bać. Gdy na północy kłócą się i sądzą, kazać im przestać, bo to nie ma sensu. W czasie suszy zraszać ziemię łzami. W zimne lato chodzić niespokojnie. Nie być przez nikogo chwalonym a wręcz przeciwnie, przez wszystkich wokół od pomyleńców być wyzywanym, lecz nie przejmować się tym — — takim kimś pragnę zostać. [ Miyazawa Kenji ]

Wyświetl mój pełny profil

Motyw Znak wodny. Obsługiwane przez usługę Blogger.