łagodność

dla J., w podzięce za wiarę

dotyk dłoni upragnionej

tęsknotą 

obmywa ciało strażnika nocy

słonym policzkiem

potoczona ku posłaniu

łza

otuleniem energii

przywracasz mi żywot

prawdy

naturalności doskonałej mądrości

zgłębiam czułość o świcie

kot mruczy

przeczuwając drżenie przedsionków

skołatanego serca

nadchodzisz delikatnie

królowo łagodności

labiryntem lęków, bólu i niewygody

opuszkiem

odgarniasz kosmyk 

całujesz powieki 

pewność

przygniata ciałem różnice

zdań pomieszania

*

a jednak jesteś

wróciłaś

sekundą objawiasz się sobie

serce

Dom niezbywalny