Niwa

Puste łóżko i miś to dziś już zbyt mało

Marzysz wrócić do chwili

Gdy dom pełen był krzyków dzieci, zakochanych oczu

Drobnych gestów miłości bez żalu

Robisz mi zdjęcie
Ta pustka oczu.. przeszył mnie Twój lęk

Już wiem, dziś się wydarzy...
Bądźmy uważni.

Przy oknie unosisz świece

Twą postać jak lustro odbija 

Noc

Już wiem, dziś będziemy za Tobą biec

...

Wśród pomieszania 

niepozornie otwierasz się na przestrzeń

Oddech z poziomu serca

Piękna słodka Niwa zatrzymała Cię szeptem
Wyciągnęła swą spiczastą dłoń ratując życie


Klękam
Przepraszając niebo za ludzką ułomność

I ta niezbita pewność znów
Jedynie drobny strumień świadomości, to drobne połączenie
Nie przestanę się modlić, póki nie ocalejesz...

Twoje oczy.. ta szczypta zaintrygowania, morze smutku, szczęściem dostrzegam i radość,
choć zrezygnowaną, spętaną
Gdy witasz mnie chłodno posyłając miłość
Chcę Cię przytulić,
jesteś taka niedostępna.

Gdyby tak móc spojrzeć Ci w oczy, wyjawić delikatnością
" Jestem tu, by Wam pomóc..
Choć krew się poleje..
To tu jest Prawda.. "