obudzić się szczęściem
z wiarą w marzenia w zasięgu dłoni
obudzić się uśmiechem
po szczęśliwości usnutej siecią możliwości
obudzić się radością
czując miłość po brzegi pucharu
lecz
roztrzaskać wizję
o problem komunikacji
załamanie światła
nieodwracalne
krzyk
łza
jęk
pstryk
rozpada się granicami
wspólność
...piękne ... dziękuję Ci A. za inspirację, dosłownie sprzed chwili, wybacz że miejscami smutną i nie dotyczącą tematu Twego wiersza:
OdpowiedzUsuńświatło sączące się
kropelkami kojąc rany
odmierza chwile niezdarzeń
psyt
kolejna maleńka iskierka
w przestrzeni przed granicami
gaśnie
w obecności otwartych ramion
o przyjaźni marzeń
(Andrzej Belfegor)